اخبار سینمای ایران و جهان - سینماپرس. ۲۰۲۴-۰۶-۱۲. دریافتشده در ۲۰۲۵-۰۲-۰۲.
این صفحه آخرینبار در ۱۷ مارس ۲۰۲۵ ساعت ۱۱:۰۵ ویرایش شده است.
زبان های تُخاری�شاخه ای منقرض شده از خانوادهٔ�زبان های هندواروپایی�بودند که در هزارهٔ اول پس از میلاد در شمال�حوضه تاریم�در منطقه�سین کیانگ�چین�توسط�تخارها�گویش می شدند.
supporterṭalaqa wanṭalaqnā maʕahu ʔilā l-ʕarīši faḥalaba lahu šātan ʕalā māʔin bāta fī šannin fašariba ṯumma faʕala miṯla ḏālika biṣāḥibihi llaḏī maʕahu .
[ویکی فقه] بُت ، تمثال یا پیکره ای (از ایزد، شخص و یا جانوری ) که به اعتقاد برخی از ادیان از جهاتی تقدس و جنبه الوهیت یافته است و واجد قدرتهای فوق طبیعی شناخته می شود.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . • سمیعی احمد. ادبیات ساسانی. تهران: انتشارات دانشگاه آزاد ایران، ۱۳۵۵
در منابع قدیمی از لات بهعنوان ارشکیگال یکی از ایزدبانوان بینالنهرین ذکر شدهاست.[۲][۳] همچنین لات در کارتاژ (تونس) با نام «الاتو» مورد پرستش بودهاست.[۴]
۱ توسعه و پیشتولید ۲.۲ فیلمبرداری ۳ منابع تغییر وضعیت فهرست محتویات بت (فیلم ۱۴۰۳)
↑ «حمید نعمتالله متقاضی ساخت «بُت» شد». ایسنا. ۲۰۲۳-۰۵-۲۳. دریافتشده در ۲۰۲۵-۰۲-۰۲.
↑ «چهارمین همکاری لیلا حاتمی و حمید نعمتالله». همشهری آنلاین. ۲۰۲۴-۱۱-۱۳. دریافتشده در ۲۰۲۵-۰۳-۱۲.
گویا تعطیلی ۱۰ روزه در تولید فیلم بهخاطر مشکلات پیشبینینشده بوده است.[۱۳] طبق شنیدهها از جلسات فیلمبرداری، فیلم بت اتمسفر خاصی دارد و تجربهای متفاوت در سینمای ایران محسوب میشود.[۱۴] فیلمبرداری سرانجام در زمستان ۱۴۰۳ به پایان رسید و فیلم وارد مراحل پس از تولید شد.[۱۵] با پایان فیلمبرداری بُت، در اسفند ۱۴۰۳ نخستین تصویر این فیلم با بازی لیلا حاتمی منتشر شد.[۱۶]
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
[۵] بهگفتهٔ یولیوس ولهاوزن نبطیان لات را مادر هبل و در نتیجه مادرشوهر منات بهشمار میآوردند.
‘In case you have any h2o that's been retained overnight within a water skin, then give us some to drink, usually We're going to consume by Placing out mouths from the basin.’ He claimed: ‘I have h2o which has been retained in the drinking water skin.
دست بالای درامهای اجتماعی در جشنواره». همشهری آنلاین. ۲۰۲۴-۱۲-۱۱. دریافتشده در ۲۰۲۵-۰۲-۰۲.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . رقیه بهزادی، قوم های کهن در آسیای مرکزی و فلات ایران، تهران، بت ۱۳۷۳ ه. خ، ص. ۹